Damla Zararsız

Tozlu raflardan sevgilerle…

Damla Zararsız

Bazen bir kağıt parçası binlerce fotoğraf karesinden daha çok anı barındırıyor. Kitaplarımın arasında bulduğum bir not hatırlattı bunu bana. İki satırlık bir not ve koca bir tebessüm...

Ben, biraz eski kafalı olarak tanımlarım kendimi. Bakış açım değil; kafam eskidedir. Nostaljik müzik dinler, ikinci el kitaplar okur, hatıra diye ne bulursam saklarım. Yanlış zamanda doğmak mı, doğduğum zamana ayak uyduramamak mı desem? Bilemedim. Elbette yenilik, gelişmek güzel ve gereklidir ancak seçme şansım varsa oyum hep eskiden yana. Beni tanıyanlar ve benim gibi eski kafalılar bilir ki, hatıralar pek kıymetlidir. Bir sinema bileti, bir kitap örneğin; bir alışveriş fişi ya da bir çiçek kurdelesi... Güzel günleri çağrıştıracak ve saklanabilir her şey bir hatıradır bizim için.

Zor alışır, alıştığıma ise, bağlanır kalırım. Restoranda örneğin, ilk gittiğimde oturduğum masayı boş bulunca sevinirim. Alışveriş merkezlerine hep aynı kapıdan girerim. Eşyalarımın yerini değiştirmek beni huzursuz eder ve dünyanın öbür ucunda da olsam tanıdık yüz ararım.

Anılara düşkün olup gözüm gibi baksam da illa ki her günüm onlarla geçmiyor ve anılar tozlanıyor kutularda, raflarda...

O iki satırlık notu buldum ve düşünmeye başladım. Kim bilir bizler kimlerin tozlu raflarındayız? Kimlerin albümlerinde toplu çekilmiş fotoğraflarda kaldık? Kimlerin her sabah okul kantininde görüp adını sormaya çekindiği o kişiyiz? Kimlerin ilk aşkı kimlerin eski dostu kimlerin nefretiyiz? Kimler bizi düşündükçe gözleri doluyor, kimlerin rüyalarında yer tutup kimlerin aklına saniyelik zamanlarda uğrayıp kaçıyoruz?

Peki, niye zamanla hepimiz birer anıya dönüşüyoruz?

Paylaşırken çok mu savruk davranıyoruz? Hemen her şeyi döküp saçıyor, yarına bir şey bırakmıyor muyuz? Yoksa, cimrilik edip kendimizden vermeyi mi beceremiyoruz?

Kim bilir...

Belki de hiç bir nedeni yoktur. Her şey olması gerektiği gibi oluyordur. Belki de eskiyoruzdur zamanla. Her canlı doğar, büyür, yaşar, ölür değil mi? Her mutluluk zamanla bir anı olur yalnızca. Kaçınılmaz son.

Bu yazı raflarında tozlanan anılarına gömüldüğüm herkese hediyemdir.

Sevgilerle...

Yazarın Diğer Yazıları