Bugün biraz eleştiri yapalım mı? Kimleri mi eleştirelim? "Sen kime..." diye başlayan cümlelerini saça saça gezenleri…
Affınızı rica ederek cinsiyetçi konuşabilir miyim? Genellikle kadınlar maruz kalıyor bu cümlelere. Üstelik buna kadınları maruz bırakan yine kadınlar…
Hadi başlayalım!
Sanırım kendine değer veren, kendini geliştirmeyi seven, özsaygısı olan insanlara çok da alışkın değiliz.
Kendine bakıp güzelliğine güzellik katanlara:
"Sen kime süsleniyorsun?"
Çalışıp işine emek verenlere:
"Sen kime kendini göstermeye çalışıyorsun?"
… yeni tarzlar deneyenlere:
"Sen kimin dikkatini çekmeye çalışıyorsun?”
Yüzü asık olanlara:
"Senin canını kim sıktı?"...
Çünkü biz güzele güzel demeyi, başarıyı takdir etmeyi, üzüntüleri paylaşmayı bilmiyoruz.
Çünkü biz başkalarına göre yaşıyoruz.
Duygularımızı, ruh halimizi, değerimizi başkalarının gözünden bakıp belirliyoruz. Kendimizi hep başkalarının süzgecinden geçiriyoruz.
İnsanlar bizi, “Güçsüz sanmasın!” diye yalandan gülümsüyoruz, her gün birbirimizi yesek de yanımızdaki insanla mutluluk dolu pozlar paylaşıyoruz, kabul görmek için herkesin yaptığını yapıyor, bizi dışlamasınlar diye yeniliklerden köşe bucak kaçıyoruz.
Turuncu ile pembeyi birlikte giymekten, kahkaha atmaktan, inandıklarımızı savunmaktan ve daha birçok şeyden “Elalem ne der?” diye kaçıyoruz.
İnsanları yargılamak ya da başkalarına göre şekillenmek çok yorucu değil mi? Bunun yerine kendimizi olduğumuz gibi kabullenip rahatlasak…
“Sen kime”cileri duymadan kendimize emek versek...
İçinizi rahatlayacaksa söyleyeyim o güzelliğine hayran olduğunuz insanlar da ayna karşısında kendine kusur buluyor, o devamlı şehir şehir gezen insanların da dertleri var, o kariyerine özendiğiniz kişilerin de ailevi sıkıntıları, sağlık problemleri var, mütemadiyen evli mutlu çocuklu pozları paylaşan insanların da eşleri ile tartışmaları oluyor. Kimse mükemmel değil. Ben mükemmel değilim. Sen de değilsin.
Lütfen, burayı sesli okuyun ve kendinizi sevin.
Sonra da açın Candan Erçetin’den “Elbette” dinleyin.
