Büyüdüğümüzü sandığımız yerde başlar asıl bizim hikayemiz.
Günler geçer üzülürüz günler geçer ağlarız günler geçer mutluluk hormonları salgılar beynimiz.
Herkesin vardır gerçekleştirmek istediği hayalleri. Neydi sahi bizim hayallerimiz? Nerede unutmuştuk kendimizi? Hangi yarım kalmış hikayemiz tamamlanacaktı? Sahi neydi bizim hikayemiz?
Hayata karşı sürekli savaşmak mı? Yoksa o savaşın kendisi olmak mı?
Kafamda onca soru onca yarım kalmışlıklar onca düşünce onca yorgunluk.
Bedenime bir katı şekilde oturmuş. Yorgun gözlerim görmüyor yorgunluğumu, hissetmiyor artık ruhum, acımasızca geçip giderken zaman. Siliyor bizi yeryüzünden.
Peki bulabilmiş miydik kurduğumuz hayallerde kaybolan kendimizi?
Hayır!
Bulamazdık, bulamazsınız…
