Yaşayamadığım çocukluğumu özlüyorum, geçip gidenler mutluluklarım sanırım. Olmamış hayallerimi hala olacakmış gibi kuruyorum.
Bir Cem Adrian şarkısı çınlıyor kulaklarımda. İmkânsızlıklara inanmamamı söylüyor sanki.
Bir hasretlik var yüreğimde, kimdir, niyedir? Bilemiyorum. Özlemler kokuyor İstanbul Boğazı'nda, o sıcacık içilen çay koyu sohbetler tütüyor burnumda.
Geçmişi özlüyorum, yaşlanmış insanların hiç bitmeyen hayallerini, hiç tükenmeyen umutlarını özlüyorum.
Bir çocuğun balona olan aşkına aşığım, bir kızın yeni tutulmuş sevdası ile bakıyorum etrafa. Bir serçenin gözyaşı kadar seviyorum kendimi.
